پیدایش دوربین موبایل و پیشرفت آن

در این مقاله سعی داریم در مورد دوربین موبایل،  یکی از اختراعات بشر که امروزه جزء لاینفک زندگی روزمره ما انسانها شده، صحبت کنیم. همیشه در دنیا کارهایی وجود دارن که روزی برای انسانها آرزوی دست نیافتنی به شمار میرفتن؛ مثل پرواز کردن و یا حتی به ماه سفر کردن. موضوعی که امروز قصد داریم در موردش بحث کنیم، اینه که چطور موبایل و دوربین با هم ترکیب شدن و میشه گفت تقریبا همه مردم دنیا دوست دارن یک گوشی با دوربین کیفیت بالا در اختیار داشته باشن.

چه کسی موبایل دوربین دار را اختراع کرد؟

در بسیاری از منابع فیلیپ کان، که متولد ۱۹۵۲ فرانسه و تحصیلات در رشته ریاضیات دارد معرفی شده است.

قبل از اینکه فیلیپ کان به این موضوع بپردازه، چند شرکت این کار رو انجام دادن که در زیر بهشون اشاره می کنم:

• شرکت الیمپوس در سال ۱۹۹۴ دوربینی درست کرده، که میتونست از طریق موبایل عکس ها را انتقال بده و نامش OLAMPUS DELTIS VC-100 بود.
• شرکت اپل در سال ۱۹۹۵ وسیله ای رو ابداع می‌کنه به نام AppleVideophon/PDA که در نمایشگاه مک ورد معرفی میکنه. که ترکیبی از دوربین، موبایل و PDA (دستیار دیجیتالی شخصی که شامل تقویم، ساعت، ماشین حساب و …)است.
• اولین موبایل مجهز به دوربین توسط فیلیپ کان در سال ۱۹۹۷ ساخته شد. در همین سال او برای فعالیت در زمینه نرم افزارهای موبایل شرکت استار فیش را تاسیس کرد. 
• شرکت شارپ با همکاری فیلیپ گوشی با نام J-SH04 که میتونست عکس ها رو از طریق اینترنت ارسال کنه، روانه بازار میکنن.

پیدایش تفکر

این ایده ناب رو مدیون همسر فیلیپ هستیم، چون ۱۸ ساعت وضع حمل خانم سوفیا لی زمان برد. اون که از دلداری دادن های فیلیپ کلافه شده بود اونو به اتاق انتظار بیمارستان می‌فرسته. فیلیپ در حال برانداز کردن لپ تاپ ، دوربین و موبایلش بود که به این فکر می افته، چرا برای ارسال چند تا عکس ساده باید به این شکل کار کنه: اول باید با دوربین عکس می گرفت، بعد از طریق هارد به لپ تاپ انتقال میداد و از اون طریق برای دوستانش ایمیل میکرد. پس دست به کار شد و ایده خودشو با کد نویسی از لپ تاپ ش شروع کرد.

البته شرکت موتورولا علاقه داشت که شرکت استارفیش رو از فیلیپ بخره و اولین شرکتی باشه که موبایل دوربین دار تولید می‌کنه ولی به دلایلی نمیشه.

فیلیپ هم با تاسیس یه شرکت دیگه به نام Light Surf با شرکت شارپ همکاری می‌کنه و اولین موبایل دوربین دار رو به بازار میفرستن.

بعد از این موضوع شرکت های دیگه هم با اضافه کردن دوربین به موبایل هاشون وارد این انقلاب در عرصه تکنولوژی شدن.

 

دوربین و علاقه شرکتهای موبایل به آن

اولین دوربین رو شرکت شارپ روی گوشی خودش کار گذاشت ۰٫۱۱ مگاپیکسل بود.

اولین گوشی دوربین دار آمریکایی

شرکت اسپرینت اولین گوشی دوربین دار خودش رو در سال ۲۰۰۲ با نام Sanyo SCP-5300 که به یه دوربین ۰.۳ مجهز بود رو روانه بازار کرد.

تا سال ۲۰۰۳ گوشی های دوربین دار جایگاه خود را در بازار پیدا کردند، و شرکت‌ها تقریبا ۸۰ میلیون  گوشی دوربین دار فروخته بودند.

شرکت آمریکایی اسپرینت در جولای ۲۰۰۴ اولین گوشی امریکا که با دوربین   ۱/۳ مگاپیکسل داشت و میتونست عکس هایی با رزولوشن ۹۶۰×۱۲۸۰ پیکسل بگیره و همچنین میتونست عکس ها را به صورت بیسیم به اشتراک بگذاره.

پیشرفت شرکتها

نوکیا تو سال ۲۰۰۵ ‏N90 معرفی میکنه که توقعات رو از گوشی‌های دوربین‌دار بالا میبره. این گوشی از دوربین ۲ مگاپیکسلی به همراه فوکوس خودکار و فلش ال ای دی مجهز بوده. شاید بهترین راهنمایی برای اینکه یادتون بیاد اون چه شکلی بوده، چرخش صفحه نمایشش بود که میتونست گوشی رو به  شکل دستگاه فیلمبرداری دربیاره.

رقابت سونی اریکسون و نوکیا

با اضافه شدن دوربین به گوشی موبایل همه شرکت‌ها از این ایده استفاده کردن. رقابت بین اونها علاوه بر کیفیت محصول شون در آنتن‌دهی، رزولوشن صفحه نمایش و … به کیفیت دوربین ها هم کشیده میشه. با افزایش پیکسل دوربین‌های موبایل خود، برای رقبا خط و نشان می‌کشند، و هر روز این رقابت داغ و داغ تر میشه. مثلاً شرکت نوکیا و سونی اریکسون برای اینکه بتونن مشتری های خودشون رو راضی نگه دارن، با افزایش مگاپیکسل در دوربین های خود به سختی در تلاش بودن تا اینکه که علاوه بر حفظ مشتری هاشون، مشتری جدید برای خودشون بدست بیارن.

 شرکت سونی اریکسون با رونمایی از گوشی K800 با دوربین ۳.۲ مگاپیکسل و شرکت نوکیا با رونمایی از گوشی N73 که اون هم ۳.۲ مگاپیکسل داشت، به جنگ با همدیگه رفتن. 

ارتقا دوربین ها

شرکت سامسونگ اولین شرکتی بود که دوربین ۵ مگاپیکسلی برای گوشیهای خودش در نظر گرفت.  اولین گوشی که در این زمینه محبوب شد؛ گوشی N95 شرکت نوکیا بود، که با استفاده از لنز ۵ مگاپیکسلی قدم بزرگی در عرصه دوربین‌ موبایل به وجود آورد و تا مدتها به عنوان متر و معیاری برای سنجش دوربین  گوشیها بین کاربرها معرفی میشد.

ورود آیفون 

بعد از ورود N95  ،تو سال۲۰۰۷ آیفون اولین گوشی دوربین دارش رو با ۲ مگاپیکسل بدون فلش و بدون قابلیت فوکوس خودکار روانه بازار کرد، ولی کاملا محبوب شد.

افزایش مگاپیکسل بین شرکت های نوکیا، سونی و سامسونگ تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشت. بلاخره شرکت ها به این نتیجه رسیدند، که کیفیت فراتر از بالا بردن مگاپیکسل های دوربین هست و اهداف خود را کمی تغییر دادند.

دوربین های سه بعدی

در سال ۲۰۰۷ سامسونگ گوشی SCH-B710 را با دو دوربین که قابلیت ویژه اون دوربین ۳D هست، رو معرفی می‌کنه. شرکت‌های دیگر مثل LG و HTC هم از سال ۲۰۱۱ شروع به ساخت گوشی های دو دوربین می کنن. که این موضوع به شرکت‌های دیگر هم سرایت می‌کنه، ولی هر کدوم از این گوشی‌ها با ایده های مختلفی به دو دوربین مجهز شدن. البته خیلی از این شرکت ها با بی رغبتی مشتریان روبرو شدن و دست از این کار کشیدن.

دستکاری فوکوس، جدا کردن سوژه از پس زمینه، بزرگنمایی، عکاسی و فیلمبرداری سه بعدی، افزایش کیفیت عکس ها با ترکیب کردن عکس های سیاه و سفید و رنگی و بیشتر شدن زاویه عکس‌ها از اهداف این پروژه ها بود.

شروع انقلاب عکاسی

امروزه وقتی داریم از دوربین دوگانه صحبت می کنیم مفهوم خاصی را تعریف می کنیم. یعنی می شود عکس ها را به صورت پرتره گرفت، سوژه واضح و پس زمینه را تار کنیم. استارت این نوع عکاسی از گوشی شیائومی ردمی پرو در سال ۲۰۱۶ شروع شد و بعد از آن شرکت آیفون با گوشی ۷ پلاس و سامسونگ با نوت ۸ خود این پروژه رو کامل کردن و شرکتها، اساس کارشون رو در  گوشی های دو دوربینه به این شکل قرار دادن.

انواع سنسور ها

• عریض  (Wide)
• فوق عریض (Ultrawide)
• ماکرو (Macro)
• عمق (Depth)
• تله فوتو (Telephoto)

سنسور عریض (Wide)

دوربین تمامی گوشی های در بازار از این سنسور استفاده می کنن. از گوشی‌های تک دوربین تا چند دوربین از این سنسور به عنوان دوربین اصلی استفاده می کنن و همه افراد با نحوه عکاسی با آن آشنا هستند

 

سنسور فوق عریض (Ultrawide)

این سنسور وقتی به کار شما می آید که شما همه چیز را در یک تصویر واحد می خواهید ولی فضا برای مانور ندارین.

 

سنسور ماکرو (Macro)

این سنسور برای گرفتن کلوزآپ استفاده میشه و به زبان ساده تر این سنسور مخصوصاً برای نزدیک شدن خیلی زیاد هست و نداشتن تغییر در شکل تصویر ساخته شد.

 

سنسور عمق (Depth)

عمق در واقع فاصله بین سوژه و دوربین هست. این سنسور با فوکوس کردن روی سوژه، میتونه عکسهایی به شکل پرتره را برای شما بگیره و معمولاً در گوشی های میان رده به کار میره.

 

سنسور تله فوتو (Telephoto)

این سنسور معمولاً در گوشی های پرچمدار به کار میره و به بیان ساده تر برای زوم کردن و گرفتن عکس های پرتره هست.

آنر ۶x

این گوشی از دو سنسور ۱۲ مگاپیکسلی واید و ۲ مگاپیکسلی عمق که وظیفه ش ثبت اطلاعات عمق تصویر هست به کار گرفته شده . این حالت به کاربر اجازه میده، جلوه بوکه به شکل بسیار بزرگی فراهم بشه. این آپشن برای یه گوشی میان رده بسیار خوب و رضایت بخش هست، کاربر هم به اندازه نیازش امکانات را دریافت میکنه. این قابلیت میتونه کمی از اون حس رو به کاربر بده که میتونه عکسای حرفه ای بگیره.

ال جی G5

دوربین زاویه عریض و فوق عریض ال جی G5 که وقتی به دو سنسور این مدل گوشی نگاه می کنیم، از لحاظ سایز داخل کاملا با هم فرق دارن. سنسور اصلی یک نمونه ۱۶ مگاپیکسلی ۲۹ میلی متر گشودگی دیافراگم اف ۱.۸ بوده، و سنسور دوم یک نمونه ۸ مگاپیکسلی با ۱۲ میلیمتر گشودگی دیافراگم اف ۲.۴ در نظر گرفته شد. در واقع دو دوربین دارای لنز زاویه عریض و فوق عریض داریم.

سامسونگ Galaxy Note8

وقتی سامسونگ، نوت ۸ رو معرفی کرد، از دو دوربین ۱۲ مگاپیکسلی بهره میبرد که دوربین اصلی (Wide)، و دوربین دوم دارای سنسور تله فوتو (Telephoto) هست. این سنسور بیشتر بر روی گوشی های پرچمدار به کار گرفته میشه، که عملکرد اون با سنسورهای با زاویه عریض مخالف هست. این سنسور برای زوم و بزرگنمایی کاربردی نداره. 

مزایای خیلی مهمش، بهبود کیفیت تصاویر موقع زوم کردن روی سوژه هست. زوم اپتیکال این لنز روی ۲x قرار داره که به مراتب بهتر از زوم دیجیتال هست و در نهایت کیفیت تصاویر ثبت شده بسیار خوب میشه. دومین مزیت این لنز، کیفیت عکاسی در حالت پرتره به خاطر دوربین تله فوتو یی هست که به عنوان دوربین اصلی عمل می‌کنه و عملکردی مشابه سنسور تشخیص عمق داره. در این شرایط نتیجه به حدی خوب هست، که دقت تار کردن پس زمینه به مانند دوربینهای DSLR میشه.

البته گلکسی نوت ۸ ترکیبی از دو دوربین تله فوتو و زاویه عریض استفاده می‌کنه، که امکانات زیادی در اختیار کاربر قرار میده. با این وجود لنز واید نمیتونه به مانند زمانی که به تنهایی در کنار یک دوربین معمولی قرار داره عملکرد خوبی داشته باشه.

آیفون ۷Plus

خب حالا نوبت آیفون هست که وارد بشه. اونا با گوشی خاص ۷ پلاس وارد این عرصه از ساخت گوشی های دو دوربینه شدن. این گوشی از دو دوربین ۱۲ مگاپیکسلی که یکی به سنسور عریض و دیگری به سنسور تله فوتو مجهز هست، وارد بازار شدن. لنز عریض که ۲۸ میلیمتری هست و لنز تله فوتو ۵۶ میلیمتری، هنگام عکاسی با هم کار میکنن و به بهترین شکل عکسهای دلخواه رو برای کاربر میگیرن.

البته این نکته که چون آیفون خودش سیستم عاملش رو تولید می‌کنه، همخونی خیلی بهتری بین تمام اجزای  گوشی رخ میده و برای همین حتی در زمینه عکاسی و فیلمبرداری کیفیت بهتری رو شاهد هستیم.

پیدایش گوشی های ۳ دوربینه

هواوی سرآمد پیشتازی و ریسک برای ورود به سرزمین های جدید تکنولوژی هست. اونها در سال ۲۰۱۸ اولین گوشی سه دوربینه دنیا را معرفی کردن، به نام p۲۰ پرو تا به همه نشون بدن که پیشتاز در این زمینه هستن. این گوشی از سه سنسور تشکیل شده که به صورت عمودی بر روی همدیگر قرار می گیرن. ترتیب اونها به این شکله که سنسور ۸ مگاپیکسلی تله فوتو در بالا، زیر آن سنسور ۴۰ مگاپیکسلی رنگی که با هم در یک قاب قرار دارند و سنسور ۲۰ مگاپیکسلی مونوکروم که در زیر قاب تعبیه شده است.

ورود گوشی های ۴ دوربینه

سامسونگ در این بخش گوی سبقت را از دیگر رقیبانش ربود. اونها با معرفی گلکسی A9  در اکتبر ۲۰۱۸ چشم همه به خودشون خیره کردن. این گوشی از چهار دوربین در قسمت پشت که به صورت عمودی و در گوشه سمت چپ قرار دارد طراحی شد. ترتیب دوربین ها به این شکله که، یه دوربین ۸ مگاپیکسلی فوق عریض با میدان دید ۱۲۰ درجه، یه دوربین ۱۰ مگاپیکسلی تله فوتو برای به وجود آوردن زوم دو برابری اپتیکال، دوربین اصلی با قابلیت فوکوس تشخیص فاز که ۲۴ مگاپیکسل هست و در نهایت یه دوربین تعیین عمق میدان با ۵ مگاپیکسل که دوربین‌های این گوشی رو تکمیل می‌کنن.

در واقع بعد از تولید گوشی های دو دوربینه، شرکت ها به این نتیجه رسیدن که می تونن با افزایش تعداد دوربین ها قابلیت های عکاسی با گوشی رو ارتقا بدن و از بازار رقابت جا نمونن.